Zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy o kosztach komorniczych w takiej sytuacji komornik pobierze od wierzyciela jedynie stałą opłatę w wysokości 100 zł. Dodatkowo wraz z wnioskiem o umorzenie egzekucji wierzyciel może wskazywać, iż powodem takiego postępowania jest spełnienie świadczenia przez dłużnika bezpośrednio do jego rąk. Wierzyciel może żądać osobistego świadczenia dłużnika tylko wtedy, gdy to wynika z treści czynności prawnej, z ustawy albo z właściwości świadczenia. § 2. Jeżeli wierzytelność pieniężna jest wymagalna, wierzyciel nie może odmówić przyjęcia świadczenia od osoby trzeciej, chociażby działała bez wiedzy dłużnika. XYZ Sp. z o.o. może w tej sytuacji wezwać Jana Nowaka do spłaty całego zadłużenia (15.000,00 zł z odsetkami), a nie tylko do zapłaty zaległej raty za wrzesień (1.000,00 zł z odsetkami od tej jednej raty). Postanowienie o utracie mocy ugody w razie niewywiązywania się z niej przez dłużnika można oczywiście modyfikować. Do wniosku należy dołączyć oryginał orzeczenia z klauzulą wykonalności. Kolejnym krokiem, który musisz podjąć, jest opłacenie zaliczki na czynności komornicze. Na tym etapie komornik sądowy zbada twój wniosek oraz podejmie odpowiednie kroki, który mają na celu egzekwowanie należności od dłużnika oraz kosztów postępowania. Umowa o zwolnienie dłużnika przez osobę trzecią z obowiązku świadczenia (art. 392 k.c.) a umowa o przejęcie długu (art. 519 k.c.) | str. 557 ROZDZIAŁ 6 Można przecież zarzucić pracodawcy, że to przez jego decyzję o zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy, pracownik jest pokrzywdzony, gdyż traci realne środki finansowe. Przypomnijmy, że wysokość „trzynastki” to 8,5% wynagrodzenia za pracę wypłaconego w ciągu roku. W przypadku osób z wysokim uposażeniem mogą to 4. Umowa o świadczenie przez osobę trzecią (art. 391 k.c.).. 545. 5. Umowa o zwolnienie dłużnika przez osobę trzecią z obowiązku. świadczenia (art. 392 k.c.) a umowa o przejęcie długu (art. 519 k.c.).. 550. Rozdział 6. 1LlQj. Prowadzenie własnej działalności gospodarczej nie jest rzeczą prostą. Wystarczy niewielki błąd czy nawet splot niefortunnych wydarzeń, zupełnie niezależnych od przedsiębiorcy, aby popadł on w spiralę zadłużenia. Nierozważna inwestycja, podwyższenie podatków, nieopłacone faktury przez kluczowych kontrahentów, opóźnienie w dostawie, produkcja towarów posiadających wady czy wreszcie zamknięcie gospodarki lub zapaść na rynku, na którym działa firma. Zdarzenia te, występując łącznie lub osobno, mogą stanowić mały „kamyczek”, który zapoczątkuje lawinę zadłużenia. Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej ma ten minus, że za wszelkie zobowiązania przedsiębiorca odpowiada całym swoim majątkiem, co w sytuacji posiadania przez niego rodziny może odbić się negatywnie również na jego najbliższych. Czy za długi przedsiębiorcy zawsze musi odpowiadać także jego rodzina? Czy da się zapobiec takiej sytuacji? Nad tym zagadnieniem zastanowimy się w niniejszym gospodarcza w formie jednoosobowejJednoosobowa działalność gospodarcza jest najczęściej wybieranym rodzajem przedsiębiorstwa. Założenie firmy w tej formie jest szybkie, tanie i w zasadzie niewymagające od przedsiębiorcy szczegółowej znajomości prawa. Firma nie wymaga kapitału zakładowego czy sporządzania umowy lub statutu. Wszystkie formalności można załatwić podczas jednego posiedzenia przed komputerem. Wystarczy jedynie zarejestrować się w Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej oraz zgłosić powyższe do Urzędu Skarbowego, a także ZUS. Jednak niewielu przedsiębiorców, decydując się na założenie firmy w ten sposób, zastanawia się nad ewentualnymi konsekwencjami swojego działania. Nie jest tu mowa wyłącznie o swojej sytuacji materialnej, ale również o sytuacji swojej rodziny. Odpowiedzialność za długi przedsiębiorcy całym swoim majątkiem jest wyraźnym powodem, aby przed rozpoczęciem sporządzania wniosku o rejestrację w CEIDG, przedsiębiorca ten usiadł i zastanowił się, jak zabezpieczyć finansowo siebie, swojego małżonka, oraz dzieci na wypadek, gdyby jednak biznes nie poszedł tak, jak to początkowo przedsiębiorcyCo do zasady nie istnieją większe różnice między majątkiem jednoosobowej firmy a majątkiem prywatnym przedsiębiorcy. Osoba fizyczna prowadząca działalność gospodarczą odpowiada całym swoim majątkiem za zobowiązania firmy w sposób nieograniczony. Oznacza to mniej więcej tyle, że wierzyciel przedsiębiorstwa i wierzyciel osobisty przedsiębiorcy mają prawo do zaspokojenia należnych im wierzytelności z majątku firmy oraz majątku prywatnego przedsiębiorcy. Warto dodać, że nie występuje tu tzw. odpowiedzialność subsydiarna, przez co wierzyciel nie ma obowiązku w pierwszej kolejności próbować egzekucji z majątku firmy, a dopiero w przypadku jej bezskuteczności zwracać się wobec majątku prywatnego dłużnika. Z prawnego punktu widzenia dla wierzyciela nie ma znaczenia, czy dany składnik majątkowy dłużnika został nabyty przed, w czasie, czy po założeniu firmy, czy też wchodzi do majątku prywatnego, którego nabycie nie miało związku z prowadzoną działalnością. Wierzyciel za długi firmy może np. egzekwować swoją wierzytelność z mieszkania odziedziczonego przez przedsiębiorcę po przedsiębiorcy a rozdzielność majątkowaZdecydowana większość przedsiębiorców będących w małżeństwie nie reguluje kwestii ustroju małżeńskiego. Może okazać się to błędem, choć nie tak dużym, jak wydaje się to na pierwszy rzut oka. W chwili zawarcia związku małżeńskiego między stronami tego stosunku prawnego tworzy się małżeńska wspólność majątkowa. Do majątku wspólnego zalicza się w szczególności wynagrodzenie za pracę i dochody działalności gospodarczej każdego z małżonków, a także dochody z majątku wspólnego oraz z majątków osobistych każdego z małżonków. Oprócz wspólnej masy majątkowej małżonkowie posiadają także majątki osobiste. W ich skład wchodzą przedmioty nabyte przed powstaniem wspólności ustawowej, nabyte przez dziedziczenie, zapis lub darowiznę, składniki majątku służące wyłącznie do zaspokajania osobistych potrzeb jednego z małżonków, nagrody za osobiste osiągnięcia czy też świadczenia uzyskane z tytułu odszkodowania lub zadośćuczynienia. Jak widać, nawet przy „wyborze” wspólności majątkowej, majątki osobiste mogą być naprawdę pokaźne. Brak rozdzielności majątkowej może prowadzić do tego, że wierzyciel będzie w stanie prowadzić egzekucję nie tylko z majątku osobistego dłużnika, ale również z majątku wspólnego małżeństwa. Jest to możliwe jednakże jedynie w sytuacji, kiedy małżonek przedsiębiorcy wyraził zgodę na zaciągnięcie zadłużenia przez partnera. Brak zgody oznaczać będzie, że egzekucja może być prowadzona jedynie wobec majątku osobistego przedsiębiorcy. Jeżeli jednak małżonek dłużnika wyrazi zgodę na zaciągnięcie danego zobowiązania, będzie za nie odpowiadał, lecz tylko składnikami wchodzącymi do majątku wspólnego. Małżonek nigdy nie odpowiada za zobowiązania partnera majątkiem jednak przedsiębiorca wraz z małżonkiem zdecydują się na popularną intercyzę, czyli umowny ustrój rozdzielności majątkowej, majątek partnera dłużnika będzie nie do ruszenia, również ten, który przy wspólności wchodziłby do majątku wspólnego małżonków. Stanowi on bowiem oddzielną masę majątkową, z której wierzyciel nie ma możliwości egzekwowania swoich wierzytelności. Należy jednak pamiętać, że ustanowienie rozdzielności majątkowej w czasie trwania małżeństwa, a po powstaniu zobowiązania (nawet jeszcze niewymagalnego) nie uratuje już sytuacji. W przypadku wszczęcia postępowania egzekucyjnego zaspokojenie wierzyciela będzie odbywało się zgodnie z zasadami wskazanymi we wcześniejszych widać, nie zawsze utrzymanie wspólności majątkowej będzie oznaczało ryzyko dla rodziny. Jeżeli przedsiębiorca jest jedynym żywicielem rodziny, może się okazać, że rozdzielność majątkowa mogłaby przynieść większą stratę, gdyż wierzyciel rościłby prawa do całego dochodu uzyskiwanego przez przedsiębiorcę. W przypadku wspólności majątkowej wszystko to, co wchodzi do masy wspólnej małżeństwa, może udać się wyłączyć spod egzekucji. Nie jest jednak tak, że wierzyciel nie mogąc zaspokoić się z majątku wspólnego dłużnika i jego małżonka, zostaje bez dalszych instrumentów prawnych. Wierzyciel ma prawo zwrócić się do sądu z wnioskiem o ustalenie przymusowej rozdzielności majątkowej. Warunkiem jest uprawdopodobnienie przez wierzyciela, że zaspokojenie wierzytelności stwierdzonej tytułem wykonawczym wymaga dokonania podziału majątku wspólnego małżonków. Taka potrzeba zachodzi, gdy majątek osobisty dłużnika nie wystarcza na zaspokojenie roszczeń wierzyciela, a ten nie ma prawnej możliwości skierować egzekucji do majątku wspólnego z uwagi na brak uzyskania zgody małżonka dłużnika na zaciągnięcie rodzica a wierzytelności alimentacyjnePrzedsiębiorca może nie trwać w małżeństwie, może nigdy się na nie zdecydować, albo być już po rozwodzie. Nie oznacza to jednak, że nie może posiadać rodziny. Co zatem w sytuacji, gdy posiada on dziecko, względem którego ma zobowiązania alimentacyjne?Warto uspokoić wierzycieli alimentacyjnych, należności te korzystają z pierwszeństwa w zaspokojeniu w przypadku zbiegu z innymi długami. Co więcej, zobowiązany do alimentacji ma wpływ na wysokość alimentów. Oznacza to zatem, że w przypadku wielości wierzycieli i wysokiego zadłużenia, sposobem na zabezpieczenie dzieci może okazać się wyrażenie zgody na zwiększenie obowiązku alimentacyjnego. W sytuacji, gdy przedsiębiorstwo ma zostać spieniężone w celu zaspokojenia wierzycieli, warto zadbać, aby dzieci otrzymały jak najwyższe rodzica a możliwość egzekwowania z majątku dzieckaCo do zasady małoletnie dzieci nie mają swoich majątków, gdyż nie uczęszczają do pracy i nie zakładają własnej działalności. Są jednak przypadki, kiedy dzieci generują zyski bądź dziedziczą znaczne majątki. Nie jest w końcu rzadkością, że małoletni grają w filmach lub spotach reklamowych czy aktualnie prowadzą profile społecznościowe przynoszące wysokie dochody. Niekiedy również dziadkowie, przepisując majątek, pomijają swoje dzieci i dokonują darowiznę bezpośrednio na rzecz wnucząt. Czy w takich sytuacjach wierzyciel może egzekwować z majątku dziecka?Tutaj sytuacja jest prosta, prawo polskie postuluje zasadę osobistej odpowiedzialności za długi, z drobnymi wyjątkami. Majątek dziecka należy traktować jak majątek osobisty współmałżonka. Wierzyciel w żadnym wypadku nie jest w stanie przeprowadzić efektywnej egzekucji z majątku małoletniego, który nie jest dłużnikiem. Kodeks rodzinny i opiekuńczy wskazuje, że rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską. Zarząd sprawowany przez rodziców nie obejmuje zarobku dziecka ani przedmiotów oddanych mu do swobodnego użytku. Jednocześnie rodzice nie mogą bez zezwolenia sądu opiekuńczego dokonywać czynności przekraczających zakres zwykłego zarządu ani wyrażać zgody na dokonywanie takich czynności przez dziecko. Oznacza to, że jakakolwiek próba zabezpieczenia długu na majątku dziecka wymagałaby zgody sądu opiekuńczego. Jak łatwo się domyślić, sądy bardzo rzadko decydują się na takie orzeczenia, w końcu ich obowiązkiem jest ochrona interesów dziecka – nie rodzica. Przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkęChcąc uniknąć ryzykowania całym swoim majątkiem, przedsiębiorca przed wstąpieniem w związek małżeński i założeniem rodziny powinien zastanowić się nad przekształceniem swojej jednoosobowej działalności gospodarczej w jednoosobową spółkę kapitałową. Najprostszym sposobem będzie spółka z ograniczoną odpowiedzialnością. Przekształcenie firmy nie jest procedurą nazbyt skomplikowaną, tym bardziej że zachodzi tu swoista „sukcesja uniwersalna”, czyli przejście wszelkich praw i obowiązków przedsiębiorcy prowadzącego jednoosobową działalność gospodarczą na spółkę jako samodzielny podmiot przekształcenia firmy w taki sposób jest ograniczenie odpowiedzialności przedsiębiorcy. Prowadzenie jednoosobowej działalności gospodarczej wiąże się z ponoszeniem nieograniczonej odpowiedzialności za zobowiązania, w tym również z majątku prywatnego przedsiębiorcy. W spółkach kapitałowych z kolei wspólnicy nie ponoszą odpowiedzialności za zobowiązania spółki z własnego majątku, ponosi je sama spółka jako podmiot prawny. Warto jednak pamiętać, że przedsiębiorca przekształcony w spółkę odpowiada z nią solidarnie za zobowiązania związane z prowadzoną działalnością gospodarczą powstałe przed dniem przekształcenia przez okres 3 lat, licząc od dnia zaznaczyć, że w niektórych sytuacjach za zobowiązania spółki mogą być pociągnięci do odpowiedzialności członkowie zarządu. Na mocy art. 299 Kodeksu spółek handlowych, jeżeli egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, to odpowiedzialność za jej zobowiązania ponoszą członkowie zarządu. Odpowiedzialność na tej podstawie mogą ponosić tylko osoby, które wykonywały swój mandat w okresie, w którym powinien zostać zgłoszony wniosek o ogłoszenie upadłości spółek. Jednocześnie członek zarządu może się uwolnić od powyższej odpowiedzialności, jeżeli wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono (nie musi tego dokonać bezpośrednio osoba, chcąca się uwolnić od odpowiedzialności) wniosek o ogłoszenie upadłości lub w tym samym czasie wydano postanowienie o otwarciu postępowania restrukturyzacyjnego, albo że niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło nie z jego winy. Chcąc zatem zabezpieczyć się w jeszcze większym stopniu, przedsiębiorca będący udziałowcem spółki może powołać na funkcję prezesa zarządu (i jedynego członka zarządu) inną osobę. Owszem, będzie wówczas pozbawiony formalnej możliwości prowadzenia bieżących spraw spółki, ale będzie za to chroniony przed wszelką odpowiedzialnością za długi spółki. Podsumowując, prowadzenie przedsiębiorstwa zawsze będzie tworzyło ryzyko strat finansowych. Niemożliwe jest całkowite zabezpieczenie przedsiębiorcy i jego rodziny przed odpowiedzialnością za długi firmy. Można jednak dokonać szeregu czynności prawnych, które odpowiedzialność mogłyby ograniczyć. Przede wszystkim warto zadbać, aby nikt z członków rodziny nie odpowiadał swoim majątkiem za ewentualne długi przedsiębiorcy. Należy się zatem wystrzegać zabezpieczenia wierzytelności poprzez obciążanie składników majątku małżonka lub dziecka dłużnika. W niektórych wypadkach zawarcie intercyzy może być dobrym pomysłem, należy tego jednak dokonać jeszcze przed zaciągnięciem zobowiązania. Wtórna rozdzielność majątkowa na niewiele się zda. Warto również rozważyć przekształcenie jednoosobowej działalności gospodarczej w spółkę kapitałową. Taka spółka stanowi bowiem samodzielny byt prawny z oddzielnym kapitałem zakładowym, który za swoje długi odpowiada własnym majątkiem. Majątek prywatny przedsiębiorcy będzie wówczas względnie chroniony, a jeżeli przedsiębiorca nie straci, to jego rodzina również. W relacji wierzyciela oraz dłużnika nierzadko występują sytuacje sporne, na okoliczność których musiały powstać rozwiązania legislacyjne. W momencie pojawienia się po stronie dłużnika poważnych trudności w spłacie zobowiązania, może on skorzystać ze specjalnie powołanej do tego celu instytucji prawnej, jaką jest przejęcie długu. Na jakich zasadach można skorzystać z tego rozwiązania i co powinno znaleźć się w umowie?Czym jest przejęcie długu i w jaki sposób do niego dochodzi?Form pożyczania środków finansowych jest wiele. Od kredytów bankowych poprzez chwilówki i chwilówki ratalne oraz pożyczki od prywatnych inwestorów, na wsparciu finansowym ze strony rodziny kończąc. Wszystkie te sposoby na zdobycie dodatkowych środków łączy jednak konieczność spłaty pożyczki w krótszym bądź dłuższym terminie od momentu powstania zobowiązania. Niestety, nie wszystkie sytuacje w życiu da się przewidzieć, a kondycja finansowa na skutek wielu okoliczności może ulec znacznemu pogorszeniu. Co w takiej sytuacji może zrobić dłużnik? Na przykład poszukać innej osoby, która zdecyduje się na przejęcie jego długu to uregulowane prawnie przeniesienie na osobę trzecią odpowiedzialności za spłatę zobowiązania osoby zadłużonej. Osoba, która zdecyduje się na to, aby przejąć obowiązek uregulowania należności w imieniu dłużnika, to wspomnieliśmy już w powyższej definicji, instytucja przejęcia długu jest działaniem uregulowanym prawnie. Oznacza to, że do przeniesienia odpowiedzialności za spłatę zadłużenia na inną osobę może dojść jedynie na podstawie umowy. Dokument ten będzie się jednak różnił w zależności od osób, które w nim występują. Umowa o przejęcie długu może więc zostać zawarta:pomiędzy dłużnikiem a osobą trzecią (przejemcą) za zgodą wierzyciela, złożoną w formie oświadczenia którejś ze stron. Oświadczenie to traci jednak swój skutek, jeżeli wierzyciel w momencie jego składania nie był świadomy braku wypłacalności przejemcy;pomiędzy wierzycielem a osobą trzecią (przejemcą) za zgodą dłużnika, złożoną w formie oświadczenia którejś ze stron ze strony wierzyciela lub dłużnika na przejęcie długu stanowi najważniejszy z elementów umowy. Od tych oświadczeń zależy bowiem, czy postanowienia umowy dojdą do skutku. Zarówno jedna, jak i druga strona wskazana w umowie ma prawo wyznaczyć termin, w którym wierzyciel lub dłużnik powinien dokonać akceptacji przejęcia długu. Jeżeli data wymagalności upłynie bez reakcji osoby wskazanej, uznaje się, że nie wyraziła ona zgody na wykonanie postanowień akceptacji ze strony dłużnika oznacza, że porozumienie uznaje się za niezawart Zdarza się, że w wyniku wielu sytuacji losowych i związanych z tym kłopotów część rolników boryka się z przejściowymi problemami finansowymi. Konsekwencją takich okoliczności bardzo często jest nieopłacanie składek na ubezpieczenie społeczne w KRUS. Na szczęście, dla co poniektórych istnieje opcja ich umorzenia. Na co w takiej sytuacji mogą liczyć osoby prowadzące własne gospodarstwo rolne?Rolnicy toną w długach, czyli posucha na wielu polach…Jakie są największe problemy polskich rolników? Susza, niskie ceny skupu niektórych produktów, długi okres oczekiwania na zapłatę od przetwórców, a także afrykański pomór świń. Do tego dochodzi widmo problemów finansowych wywołanych przez straty, zatory finansowe oraz zobowiązania, których rolnicy nie są w stanie spłacić. Te przyczyny – według Krajowego Rejestru Długów w 2018 roku zaowocowały łącznym zadłużeniem w branży rolniczej na kwotę, aż 412,5 mln zł!Wszystko wskazuje na to, że rolników czeka kolejny trudny rok. Zdecydowaną większość rolniczego długu – 266 mln zł stanowią należności wobec banków, firm windykacyjnych oraz funduszy sekurytyzacyjnych. I pomimo że średnie zadłużenie osoby z działalnością rolniczą wynosi, ok. 49 tys. zł to wśród rekordzistów-dłużników w KRD znajdują się i tacy, którzy wielokrotnie przekraczają tę kwotę. W tej kategorii przodują rolnicy z województw: śląskiego (10,7 mln zł), lubuskiego (7,3 mln zł), a także wielkopolskiego (7,2 mln zł)1. Dlatego jednym z rozwiązań, które może pomóc rolnikom, gdy znajdą się w beznadziejnej sytuacji materialno-bytowej jest wniosek o umorzenie podatku rolnego w KRUS lub ewentualnie – rozłożenie tych płatności na raty. Czym w ogóle są składki KRUS?Rolnik i działalność gospodarcza – składki KRUSRolnicy, którzy prowadzą działalność gospodarczą zazwyczaj korzystają z ubezpieczenia rolniczego w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego. Jej działanie dokładnie regulują przepisy Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników z roku2. W świetle prawa jej zadaniem jest więc rozstrzyganie spraw związanych z ubezpieczeniem społecznym osób aktywnych gospodarczo, kontrola opłacania składek na te świadczenie oraz:Przyznawanie i wypłata środków pieniężnych z ubezpieczeń: emerytalno-rentowego oraz wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego,Prowadzenie działalności prewencyjnej na rzecz popularyzowania zasad bezpieczeństwa pracy w gospodarstwach rolnych,Likwidowanie zagrożeń w miejscu pracy i życia rolników,Prowadzenie dobrowolnej, nieodpłatnej rehabilitacji leczniczej dla osób uprawnionych do świadczeń KRUS – zagrożonych niezdolnością do pracy lub trwale bądź okresowo niezdolnych do pracy w gospodarstwie KRUS wykonuje wiele dodatkowych zadań zleconych przez państwo, np.:Realizuje świadczenia kombatanckie dla inwalidów wojennych,Obsługuje ubezpieczenia zdrowotne rolników, ich domowników, emerytów i rencistów, a także członków ich rodzin. W ten sposób pełni na poczet NFZ – funkcję płatnika składek na te obejmuje ubezpieczenie społeczne KRUS?Ubezpieczenie społeczne KRUS obejmuje nie tylko rolników. Dotyczy również:Domowników w rozumieniu przepisów Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników, którzy jednocześnie spełniają warunki objęcia takim świadczeniem,Osób pobierających rentę lub emeryturę rolniczą,Domowników niepodlegających ubezpieczeniu społecznemu rolników z mocy Ustawy oraz niezwiązanych żadnym ubezpieczeniem zdrowotnym z innego tytułu,Członków rodzin rolników, domowników, emerytów, rencistów, którzy zostali przez nich zgłoszeni do świadczenia,Pomocników rolnika – czyli osoby odpłatnie udzielające pomocy rolnikowi na podstawie umowy o pomocy przy zbiorach. Może to być, np. drugi rolnik, małżonek rolnika lub domownik prowadzący własne gospodarstwo do ubezpieczenia rolniczego składa się w Kasie właściwej, miejscu położenia gospodarstwa wynosi składka na ubezpieczenie zdrowotne?Rolnik prowadzący działalność gospodarczą ma obowiązek uiszczania składek za wszystkie osoby podlegające ubezpieczeniu w jego gospodarstwie. Od 1 października 2009 roku naliczane są one w wymiarze miesięcznym. Wysokość składek na ubezpieczenie społeczne rolników w zakresie:ubezpieczenia wypadkowego, chorobowego i macierzyńskiego wynosi – 42 zł miesięcznie za każdą osobę podlegającą temu ubezpieczeniu przez cały miesiąc. Z kolei osoby na specjalny wniosek, w ograniczonym zakresie opłacają miesięcznie 1/3 pełnej składki – czyli 14 zł,Emerytalno-rentowe – podstawowa miesięczna składka to koszt 91 zł rolników posiadających gospodarstwo powyżej 50 ha wyróżniona jest dodatkowa miesięczna składka na ubezpieczenie, która wynosi:110 zł dla gospodarstw rolnych do 100 ha przeliczeniowych,219 zł dla gospodarstw rolnych pow. 100 ha do 150 ha przeliczeniowych,329 zł dla gospodarstw rolnych pow. 150 ha do 300 ha przeliczeniowych,438 zł dla gospodarstw rolnych pow. 300 ha składek na ubezpieczenie zdrowotne dla:Rolnika, małżonka rolnika, domownika w gospodarstwie rolnym o powierzchni 6 ha lub więcej wynosi 1 zł miesięcznie, za każdy pełny hektar przeliczeniowy,Domownika w gospodarstwie rolnym, który stanowi samoistny dział specjalny produkcji rolnej, a także pomocnika rolnika równa się 142 zł miesięcznie,Rolników prowadzących działy specjalne produkcji rolnej wynosi 189 zł a ZUS – co rolnik powinien wiedzieć?Rolnik aktywnie działający w branży rolniczej – w niektórych przypadkach może przejść z opłacania składek do KRUS na Zakład Ubezpieczeń Społecznych. Konieczne jest to wtedy, gdy zostanie przekroczony limit podatku dochodowego od prowadzonej działalności. Natomiast – chcąc pozostać nadal przy składkach w KRUS-ie, często zmuszony jest zrezygnować z działalności gospodarczej. Co więcej – składki odprowadzane do KRUS są znacznie niższe niż w ZUS. Dlatego – prowadząc działalność gospodarczą i jednocześnie będąc rolnikiem należy dokładnie pilnować osiąganych dochodów. Wtedy to rozwój biznesu nie będzie łączył się z rezygnacją, z atrakcyjniejszego ubezpieczenia w z art. 5a Ustawy o ubezpieczeniu społecznym4– każda osoba prowadząca gospodarstwo rolne może kontynuować pozarolniczą działalność. Są tylko pewne warunki:Rolnik musi podlegać ubezpieczeniu KRUS, nieprzerwanie od przynajmniej 3 lat,Nie może być również emerytem ani rencistą ani posiadać ustalonych uprawnień świadczeń z ubezpieczeń społecznych,Nie jest pracownikiem żadnej firmy,Złożył w Kasie powiadomienie o kontynuacji ubezpieczenia w terminie 14 dni od rozpoczęcia wykonywanej działalności. Okres ten jest nieprzekraczalny!Kwota graniczna podatku dochodowego za ubiegły rok podatkowy, z innej działalności gospodarczej w 2019 roku nie powinna przekraczać 3376 w spłacie składek KRUS – co robić?Czasem zdarzają się jednak takie sytuacje w życiu człowieka – kiedy to z powodu różnych przeciwności losu może dojść do zaniechania regulowania płatności w ustalonym terminie. Efektem tego jest zaległy dług powiększony o odsetki za każdy dzień jeśli rolnik znajduje się w trudnej sytuacji życiowej i materialnej uniemożliwiającej mu opłacanie składek na czas bądź z tytułu nagromadzonego zadłużenia – to ma prawo zwrócić się do najbliższej placówki terenowej lub oddziału regionalnego KRUS o zastosowanie ulgi w spłacie. W myśl tego może to być:Podanie o rozłożenie płatności na ratyOdroczenie terminu płatności bieżącej składkiZmniejszenie wysokości wcześniej ustalonych ratCałkowite bądź częściowe umorzenie zadłużeniaPliki do pobraniaWzór wniosku jest dostępny do pobrania bezpłatnie, w wersji edytowalnej w formacie DOC oraz pliku do druku (PDF):Wzór wniosku o umorzenie składek KRUS – co napisać w uzasadnieniu?Należy precyzyjnie opisać stan faktyczny sprawy (w jakich termiach składki nie były opłacane, jaka jest ich wysokość, dlaczego zaprzestano ich opłacania), powołać się na dowody, w tym przedstawić aktualne możliwości zarobkowe i finansowe wnioskodawcy (jaki majątek posiada wnioskodawca, jakie ma dochody, koszty utrzymania siebie i rodziny, stałe wydatki) oraz wskazać wszelkie przyczyny i przesłanki uzasadniające umorzenie składki (np. nieurodzaj spowodowany suszą, intensywne opady, szkodniki, nadzwyczajne koszty, itp.).Wzór wniosku o umorzenie składek KRUS – załączniki i uwagiZałączniki: należy w punktach wymienić dokumenty, które zostaną załączone do niniejszego wniosku, celem wykazania zasadności umorzenia składki; należy załączyć także dokumenty dotyczące sytuacji majątkowej napisany kursywą należy usunąć;Z faktu podlegania ubezpieczeniu społecznemu rolników wynika konieczność opłacania miesięcznych składek, a zaniechanie regulowania tych należności w określonym, ustawowym terminie płatności, bądź zapłacenie ich w niepełnym wymiarze, skutkuje powiększeniem wymiaru składki o odsetki naliczane za każdy dzień zwłoki. Rolnik znajdujący się w trudnej sytuacji życiowej lub finansowej, uniemożliwiającej terminowe regulowanie wpłat składek lub jeżeli z tytułu nie opłaconych w terminie składek powstało zadłużenie, może zwrócić się do KRUS-u, z wnioskiem o umorzenie prawna: art. 41a § 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 20 grudnia 1990 r. o ubezpieczeniu społecznym rolników (Dz. U. t. j. z dnia z późn. zm.), który stanowi, iż Prezes Kasy lub upoważniony przez niego pracownik Kasy, w przypadkach uzasadnionych ważnym interesem zainteresowanego, na jego wniosek, uwzględniając możliwości płatnicze wnioskodawcy oraz stan finansów funduszów emerytalno-rentowego i składkowego, może:odroczyć termin płatności należności z tytułu składek na ubezpieczenie, rozłożyć ich spłatę na raty lub umorzyć w całości lub w części;umorzyć należności Kasy z tytułu nienależnie pobranych świadczeń w całości lub wniosku o umorzenie należności wobec KRUS należy przede wszystkim wykazać własny interes, opisać szczegółowo stan faktyczny sprawy, przedstawić wszelkie argumenty uzasadniające pozytywne rozpoznanie wniosku, a także przedstawić szczegółowo dowody na poparcie swoich o umorzenie należności wobec KRUS należy wysłać na adres właściwego oddziału KRUS przesyłką poleconą zachowując dowód nadania, wniosek należy zaadresować do Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia istotne, KRUS nawet przy spełnieniu przez wnioskodawcę wszystkich koniecznych warunków, nie ma obowiązku umorzenia składek. Jest to bowiem decyzja o charakterze uznaniowym, a od podjętych w tej kwestii rozstrzygnięć nie przysługuje odwołanie do sądu o umorzenie podatku rolnego – przyczynyNa mocy art. 41a Ustawy o ubezpieczeniu społecznym rolników5, KRUS może umorzyć zaległe składki, tzw. uzyskanie ulgi – lecz dokona tego jedynie na wniosek zadłużonego rolnika. Wymagana jest więc, czynna inicjatywa wnioskodawcy. W złożonym dokumencie należy wyróżnić przede wszystkim przyczyny istnienia długu oraz wskazanie preferencyjnych możliwości płatniczych. Każda przedstawiona okoliczność musi zostać dokładnie udowodniona, np. poprzez zeznania świadków, załączniki, oględziny czy opinie biegłych. Jednocześnie trzeba pamiętać, że nie każdy dowód będzie wystarczającą podstawą do umorzenia zaległości. Kiedy istnieje duże prawdopodobieństwo umorzenia?Z reguły przyjmuje się, że są to wszelkiego rodzaju klęski żywiołowe, jak: susza, huragan czy powodzie, a także zdarzenia losowe, np. pożar oraz wszelkie przesłanki, które dotyczą bezpośrednio złego stanu zdrowia ubezpieczonego i wpływają na jego trudną sytuację ekonomiczną. Jako przykładowy argument można również podać utratę szansy na dalsze zarobkowanie. Dlatego umorzenie składek nastąpi jedynie wtedy, gdy zostanie wskazany ważny interes rolnika lub interes publiczny. Pod tym drugim pojęciem może kryć się sytuacja, w której uregulowanie długu wymaga sięgania po środki z pomocy społecznej państwa. Zatem jest jedynym sposobem na zaspokojenie potrzeb materialnych. Należy jednak brać pod uwagę, że KRUS za wystarczającą przesłankę uznaje głównie klęski żywiołowe niszczące cały dorobek życia. Nie istnieje również górna ani dolna granica umorzenia. W związku z tym zawsze istnieje szansa na umorzenie każdej kwoty!Umorzenie składek KRUS – co jeszcze warto wiedzieć?Artykuł 41a Ustawy wspomina także o jednostkach upoważnionych do umorzenia zaległości rolniczych. Może to być Prezes KRUS, ale także każdy upoważniony do tego pracownik instytucji. Nie oznacza to jednak, że każdy wniosek musi zostać pozytywnie rozpatrzony – a co za tym idzie, nie każdy dostąpi możliwości umorzenia gdy rolnik uzyska decyzję odmowną to jeszcze nic straconego. Jak wcześniej wspomnieliśmy – istnieje szansa na rozłożenie długu na raty. Jednak i tutaj niezbędny jest wniosek dłużnika, który musi wskazać powody powstania zatoru płatniczego. KRUS w tej kwestii nie działa samodzielnie i wymaga w tym celu inicjatywy rolnika. Istotna jest także konkretna argumentacja, powołania się na określone okoliczności – najlepiej poparte dowodami, a także planowanym sposobem uregulowania należności. W związku z tym, że nie każdy powód jest podstawą do rozłożenia płatności na raty – w przypadku odrzucenia wniosku można jeszcze wnosić o odroczenie terminu w KRUS a pracaOsoba ubezpieczona w KRUS równie dobrze może „dorabiać” podejmując pracę na umowę zlecenie czy dzieło. Z kolei wykonywanie zajęcia na mocy umowy o pracę jednoznacznie wiąże się z obowiązkowym ubezpieczeniem w ZUS. W praktyce oznacza to utratę uprawnień w Kasie Rolniczego Ubezpieczenia najlepszym rozwiązaniem na dodatkową pracę są umowy cywilnoprawne. Jednak i w tym przypadku należy spełnić jeden istotny warunek. Wysokość przychodu zleceniobiorcy nie może przekroczyć sumy równej minimalnemu wynagrodzeniu za pracę. W 2019 roku jest to kwota 2250 zł brutto. Ponadto rolnik podejmujący dodatkowe zajęcie musi zgłosić ten fakt w KRUS. Ma to bowiem kluczowe znaczenie na prawo do świadczeń i ubezpieczenia zdrowotnego. Przedawnienie składek KRUSNależności z tytułu składek, zgodnie z Ustawy6 ulegają przedawnieniu po upływie 5 lat – licząc od dnia, w którym stały się wymagalne. Natomiast przedawnieniu nie ulegają należności, które są zabezpieczone hipoteką! Po upływie terminu przedawnienia, mogą być jednak egzekwowane wyłącznie z przedmiotu hipoteki do wysokości zaległych składek i odsetek, które liczone są do dnia bieg terminu przedawnienia zostaje zawieszony w momencie, gdy KRUS podejmie jakąkolwiek czynność zmierzającą do wyegzekwowania należności z tytułu składek. Zostaje przerwany również podczas ogłoszenia upadłości. Warty uwagi jest fakt, że 5-letni termin przedawnienia dotyczy jedynie składek, które stały się wymagalne po roku. Te, które swój bieg rozpoczynają wcześniej, a więc przed 2012 rokiem, tracą swoją ważność jeszcze w świetle „starych” przepisów – czyli po upłynięciu 10 także:Jak długo ZUS może dochodzić swoich należności? Zaległe składki a ZUS!Kto może być poręczycielem dotacji z Urzędu Pracy? Dotacje pod lupą!Kryterium dochodowe MOPS 2019 – co to jest i jaka jest jego wyskość?Uzasadnienie wniosku o spłatę ratalną zadłużenia. Jak napisać?1. W sytuacji wypowiedzenia umowy o pracę pracodawca może jednostronnie zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Zobacz wzór informacji w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy W związku z wypowiedzeniem umowy o pracę, pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. Oświadczenie w sprawie zwolnienia od pracy powinno być zakomunikowane pracownikowi w sposób niebudzący wątpliwości. Może być ono zamieszczone w wypowiedzeniu umowy o pracę, jak i stanowić odrębny dokument. Pracownik, który otrzymał lub złożył wypowiedzenie umowy o pracę, zobowiązany jest do kontynuowania wykonywania obowiązków służbowych do momentu rozwiązania stosunku pracy. Jednak różne względy mogą powodować, że świadczenie pracy w okresie wypowiedzenia jest niecelowe. W takich przypadkach w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy do upływu okresu wypowiedzenia. W okresie tego zwolnienia pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia (art. 362 ustawy - Kodeks pracy, dalej: Polecamy: Monitor Prawa Pracy i Ubezpieczeń Procedura zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy Krok 1. Złożenie wypowiedzenie umowy o pracę Do zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w związku z wypowiedzeniem umowy o pracę niezbędne jest dokonanie wypowiedzenia. Wypowiedzenie umowy o pracę zawiera oświadczenie woli pracodawcy lub pracownika, z którego jednoznacznie wynika zamiar rozwiązania umowy o pracę. Wypowiedzenie powinno mieć formę pisemną, niezależnie od tego, która strona umowę wypowiada (art. 30 § 3 Do zachowania pisemnej formy czynności prawnej wystarcza złożenie własnoręcznego podpisu na dokumencie obejmującym treść oświadczenia woli. W przypadku gdy wypowiedzenia dokonuje pracodawca, niezbędne jest zachowanie określonych treści wynikających z przepisów: oznaczenie pracodawcy, miejscowość oraz data sporządzenia pisma, oznaczenie rodzaju pisma - rozwiązanie umowy o pracę za wypowiedzeniem, wskazanie umowy, która podlega rozwiązaniu, określenie okresu wypowiedzenia oraz wskazanie dnia jego upływu, wskazanie przyczyny wypowiedzenia umowy na czas nieokreślony, pouczenie o możliwości odwołania się do sądu pracy w terminie 21 dni, pouczenie o możliwości złożenia wniosku o wszczęcie postępowania pojednawczego (pod warunkiem że u pracodawcy funkcjonuje komisja pojednawcza), podpis pracodawcy lub osoby upoważnionej, potwierdzenie odbioru przez pracownika - data, podpis. Krok 2. Podjęcie i zakomunikowanie decyzji o zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy Zasadą jest, że decyzja w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy podejmowana jest przez pracodawcę. W żadnym razie nie można jednak pracownikowi zabronić zasugerowania pracodawcy takiego rozwiązania - niezależnie od tego, która strona dokonała wypowiedzenia. W takim jednak przypadku pracownikowi przysługuje jedynie prawo zaproponowania zwolnienia go z obowiązku świadczenia pracy. Taka prośba nie jest w żadnym razie dla pracodawcy wiążąca - pracownik nie ma roszczenia o zwolnienie go z obowiązku świadczenia pracy w związku z dokonanym wypowiedzeniem umowy. Podjęcie przez pracodawcę decyzji w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy musi być pracownikowi zakomunikowane. Przepisy nie regulują ani formy, ani treści takiej informacji. Należy zatem uznać, że dopuszczalne jest każde rozwiązanie przekazania informacji w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Pracodawca może więc wykorzystać formę elektroniczną, przekazać decyzję w formie ustnej jak również w formie pisemnej. Zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy powinno być zakomunikowane w sposób niebudzący wątpliwości. Pracodawca powinien więc unikać komunikatów niejednoznacznych lub dorozumianych. Przykład Pracodawca wypowiedział pracownikowi umowę o pracę, wskazując, że umowa rozwiąże się w dniu 31 maja - wraz z upływem miesięcznego okresu wypowiedzenia. W dokumencie zawierającym wypowiedzenie pracodawca umieścił informację o treści "Pracownik jest zobowiązany w dniu 31 maja 2018 r. przybyć do pracy w celu rozliczenia się z pracodawcą oraz odebrania świadectwa pracy". Powyższy zapis może sugerować, że pracownik nie musi przychodzić do pracy do dnia 31 maja 2018 r. Może jednak być oceniany wyłącznie jako przypomnienie obowiązków związanych z rozwiązaniem stosunku pracy. Należy przyjąć, że jeżeli wyraźny komunikat w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy nie został przekazany, pracownik ma obowiązek świadczyć pracę. Optymalną formą oświadczenia o zwolnieniu pracownika z obowiązku świadczenia pracy jest forma pisemna. W tym zakresie dopuszczalne są dwa rozwiązania. Informacja w sprawie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy może być umieszczona na dokumencie (arkuszu papieru), na którym sporządzono oświadczenie woli w sprawie wypowiedzenia umowy o pracę. Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy można również przekazać w piśmie dodatkowym. Zarówno jedna, jak i druga praktyka będzie poprawna i zależy od tego, która strona dokonuje wypowiedzenia. Trudno bowiem przyjąć, że informacja o zwolnieniu z obowiązku świadczenia pracy może znaleźć się w treści wypowiedzenia, które zostało sporządzone przez pracownika. Wzór informacji w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy Wrocław, 31 maja 2018 r. Firma ogólnobudowlana "IKSIŃSKI CONCRET" ul. Betonowa 1 54-142 Wrocław Zdzisław Dyrma ul. Kolorowa 40/50 54-142 Wrocław Zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy W związku z dokonanym 31 maja 2018 r. wypowiedzeniem umowy o pracę zwalniam Pana z obowiązku świadczenia pracy w okresie od 1 czerwca 2018 r. do 31 sierpnia 2018 r. Jan Iksiński - pracodawca Krok 3. Ustalenie długości okresu zwolnienia Z Kodeksu pracy wynika wyłącznie górna granica czasowa okresu, na jaki pracodawca może pracownika zwolnić z obowiązku świadczenia pracy - jest nią dzień, w którym następuje upływ okresu wypowiedzenia. Powstaje pytanie, od kiedy pracodawca ma prawo zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy - na okres pokrywający się z kodeksowym przedziałem czasu - przykładowo 3-miesięcznym okresem wypowiedzenia, czy też zwolnienie może obejmować również okres wcześniejszy - w przypadku gdy wypowiedzenie nie zostało złożone na koniec miesiąca. W braku szczegółowych wskazań wynikających z przepisów można przyjąć, że pracodawca w sposób dowolny może ukształtować okres zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy - jednoznacznie określając zakres czasowy w informacji przekazanej pracownikowi. Tym samym dopuszczalną praktyką będzie wskazanie krótszego okresu zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, niż wynika to z upływu dokonanego wypowiedzenia. Zwykle jednak zwolnienie obejmuje okres następujący po dokonanej czynności wypowiedzenia - do końca jego upływu. Przykład Pracodawca 4 czerwca 2018 r. wręczył pracownikowi wypowiedzenie (3-miesięczny okres wypowiedzenia), informując jednocześnie, że pracownik w związku z dokonanym wypowiedzeniem jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy do końca okresu wypowiedzenia. W powyższym przypadku należy przyjąć, że zapis o treści "pracownik w związku z dokonanym wypowiedzeniem jest zwolniony z obowiązku świadczenia pracy" sugeruje, że pracownik od kolejnego dnia - czyli od 5 czerwca 2018 r. nie ma obowiązku stawienia się w gotowości do wykonywania pracy. Warto pamiętać, że zgodnie z obecnie przeważającym poglądem, okres wypowiedzenia rozpoczyna swój bieg od dnia wręczenia pracownikowi wypowiedzenia. W uzasadnieniu wyroku SN z dnia 12 lipca 2012 r., II PK 30/11 sąd stanął na stanowisku, że okres wypowiedzenia to czas, który ma upłynąć od złożenia oświadczenia woli o wypowiedzeniu do dnia rozwiązania stosunku pracy z mocy oświadczenia woli o wypowiedzeniu. Inaczej mówiąc, oświadczenie o wypowiedzeniu umowy o pracę powoduje rozpoczęcie biegu okresu wypowiedzenia z chwilą jego dojścia do drugiej strony - niejako z wyprzedzeniem. Krok 4. Określenie wymiaru czasu pracy zwolnienia Przepis, dający podstawę zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy w związku z dokonanym wypowiedzeniem, z całą pewnością pozwala na zwolnienie pracownika z obowiązków pracowniczych w pełnym wymiarze godzin. Jeżeli zatem pracownik pracuje w systemie podstawowym od poniedziałku do piątku, np. od godz. do godz. wówczas obowiązkiem pracownika związanym z realizacją polecenia, jakim jest zwolnienie z obowiązku świadczenia pracy, będzie niepojawianie się w zakładzie zgodnie z przyjętym rozkładem czasu pracy. Powstaje jednak pytanie, czy pracodawca może zwolnić pracownika z obowiązku świadczenia pracy częściowo - nie z części przedziału czasu, jaki pozostał do rozwiązania umowy, a z części godzin pracy, jakie w danym dniu przypadają do przepracowania. Uwzględniając ogólne brzmienie przepisu dopuszczającego zwolnienie pracownika z obowiązku świadczenia pracy, można uznać, że nie ma przeszkód do częściowego zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy - np. przez wyznaczenie konkretnych dni, w ramach których pracownik nie będzie świadczył pracy. Przykład Pracownik zatrudniony w pełnym wymiarze czasu pracy otrzymał 21 maja 2018 r. wypowiedzenie umowy o pracę. Pracodawca poinformował w jego treści, że w okresie od 22 maja do 31 maja będzie świadczył pracę w wymiarze ½ etatu - przyuczając w tym okresie nową osobę do pracy, natomiast od 1 czerwca 2018 r. do końca okresu wypowiedzenia zostaje całkowicie zwolniony z obowiązku świadczenia pracy. W powyższym przypadku działanie pracodawcy można uznać za prawidłowe. Przepisy nie zobowiązują pracodawcy w sposób bezwzględny i niebudzący wątpliwości do zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy tylko w taki sposób, aby pracownik jej nie wykonywał w ogóle. Krok 5. Uregulowanie dopuszczalności odwołania zwolnienia Niezwykle istotną dla praktyki kwestią jest ocena, na ile pracodawca jest związany swoją decyzją w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy. Pracodawca, który uznał, że udzielenie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy było przedwczesne czy nie do końca przemyślane, może uznać, że wzorem odwołania pracownika z urlopu wypoczynkowego, również i w omawianej sytuacji ma prawo wezwać pracownika do pracy. Niestety w przypadku zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy nie jest to takie proste. W przypadku urlopu przepisy wyraźnie przewidują możliwość jego przerwania i zobowiązania tym samym pracownika do powrotu do pracy. Nie ma natomiast takiego przepisu, który umożliwiałby przerwanie korzystania przez pracownika ze zwolnienia od pracy. Brak przepisów nie oznacza jednak, że strony nie mogą się porozumieć w zakresie możliwości ewentualnej zmiany decyzji pracodawcy. Dużo w tym względzie zależy od treści zobowiązania pracodawcy, które daje pracownikowi możliwość nieświadczenia pracy. Zastosowanie przez pracodawcę zapisu w brzmieniu "zwalniam Pana/ Panią z obowiązku świadczenia pracy w związku z wypowiedzeniem umowy" lub przekazanie ustnej informacji przy wręczaniu wypowiedzenia "do końca okresu wypowiedzenia może Pan/Pani nie przychodzić do pracy" daje podstawę do uznania, że pracodawca jest związany ze swoją decyzją trwale, a pracownik może swobodnie dysponować swoim czasem bez ograniczeń. Dopuszczalne jednak wydaje się takie skonstruowanie zapisu dyspozycji pracodawcy w sprawie zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, kiedy to przerwanie tego zwolnienia lub jego zupełne odwołanie będzie jak najbardziej możliwe. Należy przyjąć, że możliwość odwołania pracownika ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy może mieć miejsce wówczas, gdy strony to przewidziały. Pracodawca, chcąc się "zabezpieczyć", powinien w informacji w sprawie zwolnienia pracownika z obowiązku świadczenia pracy zamieścić stosowną informację o przykładowej treści "w wyjątkowych przypadkach organizacyjnych pracodawca ma możliwość za 3-dniowym uprzedzeniem zobowiązać pracownika do powrotu do pracy". Krok 6. Ustalenie sposobów komunikowania się w zakresie odwołania ze zwolnienia od pracy Strony, które uzgodniły możliwość odwołania pracownika ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy, powinny ustalić sposób komunikowania się w tym zakresie. Informacja o konieczności powrotu pracownika do pracy musi bowiem do pracownika dotrzeć. W braku szczególnych uregulowań można przyjąć, że w zakresie form kontaktu dopuszczalne będą rozwiązania stosowane w przypadku przerwania urlopu wypoczynkowego. Tym samym, pracodawca będzie mógł dotrzeć do pracownika z informacją w sprawie powrotu do pracy drogą telefoniczną, używając udostępnionego przez pracownika adresu mailowego czy korzystając z tradycyjnej korespondencji pocztowej. W kwestii możliwości odwołania pracownika ze zwolnienia z obowiązku świadczenia pracy warto też ustalić osoby kompetentne do przekazania takiej informacji. Trudno bowiem przyjąć, że informacja taka w sposób wiążący może być przekazana przez każdego pracownika (oczywiście za wyjątkiem przypadku, gdy jest on jedynie osobą przekazującą oświadczenie pracodawcy w tej sprawie sporządzone w formie pisemnej). Podstawa prawna: art. 30, art. 362 ustawy z 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy ( z 2018 r. poz. 108; ost. zm. z 2018 r. poz. 357), załącznik nr 3 do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z 28 maja 1996 r. w sprawie z zakresu prowadzenia przez pracodawców dokumentacji w sprawach związanych ze stosunkiem pracy oraz sposobu prowadzenia akt osobowych pracownika ( z 2017 r. poz. 894). Dłużnicy zostali zwolnieni z obowiązku zwiększania dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki miesięcznej lub kwartalnej o wartość niezapłaconych zobowiązań. Możliwość skorzystania ze zwolnienia z obowiązku stosowania regulacji dotyczących tzw. ulgi na złe długi zależy jednak od spełnienia określonych warunków. Warunkiem skorzystania przez nich z tego zwolnienia z obowiązku zwiększania dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki miesięcznej lub kwartalnej o wartość niezapłaconych zobowiązań jest spełnienie warunków przedstawionych w poniżej tabeli. Tabela. Warunki zwolnienia dłużnika z obowiązku stosowania regulacji dotyczących tzw. ulgi na złe długi Lp. Warunek 1. Podatnik poniósł w danym okresie rozliczeniowym negatywne konsekwencje ekonomiczne z powodu COVID-19. 2. Uzyskane przez podatnika w danym okresie rozliczeniowym przychody są niższe o co najmniej 50% w stosunku do analogicznego okresu poprzedniego roku podatkowego, a w przypadku podatnika, który rozpoczął prowadzenie działalności gospodarczej w 2019 r. w stosunku do uzyskanych w tym roku średnich przychodów. Uwaga! Warunek ten nie ma zastosowania do podatników, którzy: 1) stosowali w 2019 r. formę opodatkowania w przypadku której nie ustala się przychodów (np. kartę podatkową), 2) rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w ostatnim kwartale 2019 r. i nie uzyskali w tym okresie przychodów, 3) rozpoczęli działalność w 2020 r. Ustawodawca w nowododanych przepisach updof i updop zdefiniował, co należy rozumieć przez średnie przychody. Definicje te różnią się jednak od siebie. I tak, z art. 52q ust. 3 updof wynika, że przez średnie przychody rozumie się kwotę stanowiącą iloraz przychodów, o których mowa w art. 14 updof, uzyskanych w poprzednim roku podatkowym i liczby miesięcy, w których była prowadzona ta działalność. Z kolei z art. 38i ust. 3 updop wynika, że przez średnie przychody rozumie się kwotę stanowiącą iloraz przychodów, o których mowa w art. 12 updop, uzyskanych w roku rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej i liczby miesięcy, w których była prowadzona ta działalność. Skoro podatnicy, którzy rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej w 2019 r., ustalając jak bardzo z powodu epidemii koronawirusa w wybranym okresie rozliczeniowym 2020 r. spadły ich przychody, mają porównywać przychody osiągnięte w tym konkretnym okresie rozliczeniowym 2020 r. do średnich przychodów osiągniętych w 2019 r., to sposób, w jaki podatnicy PIT mają ustalić te średnie przychody osiągnięte w 2019 r. budzi wątpliwości. Czy ustalając je powinni oni brać pod uwagę - tak jak literalnie wynika z przywołanej wcześniej definicji zawartej w przepisach updof - przychody osiągnięte w poprzednim roku podatkowym, czyli w 2018 r.? Jest to przecież niemożliwe, chociażby dlatego, że tacy podatnicy nie prowadzili wtedy w ogóle działalności gospodarczej. Należy uznać, że nie taki był cel ustawodawcy. W związku z tym, ustalając średnie przychody osiągnięte w 2019 r., podatnicy PIT powinni brać pod uwagę przychody uzyskane w roku, w którym rozpoczęli prowadzenie działalności gospodarczej, tj. w 2019 r. (czyli analogicznie do tego, jak wskazuje definicja średnich przychodów stworzona na potrzeby przepisów updop) i dzielić je przez liczbę miesięcy, w których prowadzili działalność gospodarczą w tym roku. Tylko takie postępowanie pozwoli im na ustalenie, ile wynosiły ich średnie przychody w 2019 r. To z kolei pozwoli im oszacować różnicę w przychodach pomiędzy 2020 r. a 2019 r. spowodowaną epidemią koronawirusa. Dzięki omawianemu zwolnieniu dłużnik nie będzie miał wyższych obciążeń w trakcie roku. Jeżeli jednak zobowiązania, o które dłużnik normalnie musiałby zwiększyć dochód w trakcie 2020 r., nie zostaną przez niego uregulowane do momentu złożenia zeznania rocznego za 2020 r., to będzie musiał je uwzględnić w tym zeznaniu. Wprowadzenie zwolnienia dla dłużników z obowiązku stosowania regulacji dotyczących ulgi na złe długi nie wpływa na prawo wierzycieli do skorzystania z tej ulgi na dotychczasowych warunkach. W tym zakresie nic się nie zmieniło. Ustawodawca przewidział szczególne rozwiązanie dla podatników CIT, których rok podatkowy zakończy się przed 1 października 2020 r. Jeżeli taki podatnik: 1) posiada nieuregulowane zobowiązania, które powinien doliczyć do dochodu na potrzeby ustalenia zaliczki i 2) zobowiązania te nie zostaną uregulowane do dnia złożenia zeznania za ten rok - nie ma obowiązku wykazania tych kwot w rozliczeniu rocznym. Zobowiązania te podlegają doliczeniu do dochodu stanowiącego podstawę obliczenia zaliczki, począwszy od pierwszego okresu rozliczeniowego następnego roku podatkowego, nie wcześniej niż w rozliczeniu zaliczki za 2021 r., o ile do dnia terminu płatności tej zaliczki zobowiązanie to nie zostanie uregulowane. Oprócz podatników PIT i CIT prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku stosowania przepisów o uldze na złe długi zyskali również podatnicy opłacający ryczałt od przychodów ewidencjonowanych według ustawy z 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne - z 2019 r., poz. 43; z 2020 r. poz. 568 (dalej: uzpd). Warunki, jakie trzeba spełniać, aby skorzystać z możliwości niepomniejszania ryczałtu o wartość nieuregulowanych zobowiązań, są takie same jak u podatników PIT i CIT. Jednocześnie definicja średnich przychodów, jaka obowiązuje podatników opłacających zryczałtowany podatek dochodowy, którzy rozpoczęli działalność w 2019 r., zawiera to samo błędne sformułowanie jak u podatników PIT, o czym była wcześniej mowa. Artykuł stanowi fragment publikacji Zmiany w podatkach dochodowych (PDF) Przygotuj się do stosowania nowych przepisów! Poradnik prezentuje praktyczne wskazówki, w jaki sposób dostosować się do zmian w podatkach i wynagrodzeniach wprowadzanych nowelizacją Polskiego Ładu. Tyko teraz książka + ebook w PREZENCIE

umowa o zwolnienie dłużnika z obowiązku świadczenia wzór